usuwanie szerszeniSzerszenie z łac. Vespa crabro- największy z rodziny osowatych, z grupy żądłówek. Długość ciała od 17 do 35 mm. Ubarwienie zmienne, zależne od regionu występowania, płci i stopnia rozwoju. W  Polsce występuje w ubarwieniu  czarnym w rude plamy, a odwłok ma kolor żółty w czarne pasy. Królowa Wyraźnie większa od samców i robotnic.

Rozwój: cykl rozwojowy u poszczególnych grup osowatych przebiega bardzo podobnie. Tworzą nowe społeczeństwa w okresie wiosenno-jesiennym.  

Wiosną zapłodniona samica opuszcza zimową kryjówkę, zaczyna budowę gniazda. Pracę nad budową rozpoczyna od podwieszenia łodyżki na której buduje gniazdo, następnie do łodyżki dokleja kolejne plastry z komórkami. Samica w komórkach składa jaja, z których po kliku dniach wylęgają się larwy. Po okresie ok. 14 dni larwy ulegają przepoczwarzeniu oraz budują kokon. Robotnice tworzą kolonię, karmią królową oraz larwy, dalej rozbudowują gniazdo oraz utrzymują w nim właściwą temperaturę. Samica zajmuje się tylko składaniem jaj. Gniazdo może  być powiększane w nieskończoność, a gdy miejsca na rozbudowę będzie za mało następuje zjawisko relokacji. Robotnice szukają nowego miejsca , gdy to nastąpi przenoszą królową.

W okolicach października giną wszyscy mieszkańcy gniazda poza przyszłoroczną królową, która przezimuje w bezpiecznym miejscu. Cykl rozwojowy może osiągać społeczność do 1000 osobników.

Pokarm larwy: mięsną papką  much, ciem, pszczół i innych owadów. 

Środowisko: szerszenie zakładają swe gniazda w spokojnych miejscach np. opuszczona dziupla zwłaszcza dębów, w szczelinie na poddaszu, w komórce, w garażu, w norach ziemnych, opuszczonych ulach, zagłębieniach w ścianach budynków, w pobliżu terenów ludzkiej aktywności.